ตระเวนกินราเม็งด้วย Osaka Metro
ร้านดังในโอซาก้าใกล้สถานี ที่มีค่าควรแก่การเดินทางไปกิน อยู่ที่นี่!

● ลิ้มลองราเม็งหนึ่งชามที่ใส่ใจถึงที่สุด ที่ร้านดังใกล้สถานี

มีวันที่อยากกินราเม็งมากๆ อย่างตอนที่อยากกินเป็นอาหารกลางวันหนักๆ หรือตอนที่อยากกินปิดท้ายหลังดื่มจนดึก ถึงจะมีหลายสถานการณ์ แต่จะกินกี่ครั้งก็ยังอร่อย

เอาล่ะ ราเม็ง! จะกินที่ไหน แล้วจะกินอะไรดี โชยุ ทงคตสึ มิโสะ? แถมเดี๋ยวนี้ก็เริ่มมีซุปเป็ดแพร่หลายมากขึ้นด้วยนะ แล้ววันนี้ตัวฉันอยากจะกินอะไรล่ะ

ที่นี่คือโอซาก้า เมืองที่ต้องกินจนหมดตัว พอลงจากสถานีของ Osaka Metro แล้วก็จะเจอกับร้านราเม็งที่น่าเย้ายวนรอคอยอยู่ ทั้งใกล้ทั้งอร่อย และจะยอดเยี่ยมที่สุดเลยถ้าได้ทั้งทำเลที่ตั้งที่ดี และรสชาติที่สุดยอด ต่อจากตระเวนกินราเม็งด้วย Osaka Metro ภาค 1 มาลิ้มลองรสชาติหนึ่งชามสุดยอดที่ใส่ใจถึงที่สุด จนต้องอยากไปกินถึงขนาดอุตส่าห์นั่งรถไฟไปกันเถอะ

● “อิมาซาโตะวัชโช่ย” ผัดผักและรสชาติที่เข้มข้น

พอออกจากสถานีอิมาซาโตะ ก็จะพบกับ “อิมาซาโตะวัชโช่ย” อยู่ข้างหน้า ที่ป้ายเขียนว่า “ราเม็งของผู้ชาย” เรียบแต่ดูดี! ทำให้ความคาดหวังสูงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ได้ลองสั่ง “โชยุดำความมุมานะของลูกผู้ชาย” ซึ่งเป็นที่นิยมที่สุดไป หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงของกระทะเหล็กแบบจีนที่มีความพิถีพิถันดัง ก๊อง ก๊อง ก๊อง จากห้องครัว พร้อมกับกลิ่นหอมโชยของกระเทียมและน้ำมันงา ที่ลอยฟุ้งมากระตุ้นความอยากอาหาร

ผัดผักกะหล่ำปลี ถั่วงอก และหมูสามชั้นบนราเม็งที่เต็มไปด้วยไขมันส่วนหลังหมู จนไม่เห็นเส้น… นี่มันดูทรงพลังจริงๆ พอลองชิมซุปดูหนึ่งคำ ก็รู้สึกถึงกลิ่นหอมของกระเทียมที่เข้มข้นเป็นอย่างแรก และตามมาด้วยความหวานของโชยุ โอ้ว ถึงจะเต็มไปด้วยไขมันส่วนหลังหมู แต่ก็ไม่เลี่ยน เส้นเป็นเส้นหนาช่วยให้ซุปเข้มข้นติดได้ดี ได้รสสัมผัสที่เหนียวนุ่ม เต็มปากเต็มคำ

สามารถปรับปริมาณเส้น ผัก และเนื้อได้ ตอนที่อยากกินเยอะ จะลองท้าทายกับขนาดชามโตสำหรับผู้ชายที่เหนือกว่าขนาดพิเศษก็น่าสนใจเหมือนกัน สำหรับคนที่กังวลเรื่องกลิ่นกระเทียม ก็สามารถเปลี่ยนเป็น “คิเอนิน” หรือกระเทียมที่เหลือค้างกลิ่นยากได้ น้ำชาที่เสิร์ฟภายในร้านก็เป็นชาพิเศษที่ผสมระหว่างชามะลิ และชาซีลอน หากได้ดื่มหนึ่งอึกหลังจากกินอาหารเสร็จแล้วล่ะก็ นอกจากจะช่วยล้างไขมันและกระเทียมแล้ว ยังช่วยทำให้ออกจากร้านไปได้ด้วยความรู้สึกหลงเหลือที่สดชื่นจนน่าประหลาดใจ

● ค้นหาความลึกล้ำของวัตถุดิบ “ราเม็ง style JUNK STORY”

ถัดมาคือ ราเม็ง “style JUNK STORY” ที่เดิน 2 นาที จากสถานีทานิมาจิ-คิวโจเมะ เป็นร้านซึ่งหน้าร้านหันเข้าหาถนนเซ็นนิจิมาเอะ มีจุดสังเกตคือป้ายที่เขียนด้วยแบบตัวหนังสือสไตล์ป๊อป หากมองแว่บแรกอาจจะไม่เห็นว่าเป็นร้านราเม็ง และการตกแต่งภายในก็ยังเป็นบรรยากาศสบายๆ ที่ทำให้นึกถึงบาร์ หรือร้านแบบสแตนด์ เป็นบรรยากาศที่ผู้หญิงคนเดียวก็สามารถเข้าไปนั่งทานได้ง่าย

ที่สั่งไปก็คือเมนูประจำร้าน “ชิโอะโนะคิราเมคิ” เป็นราเม็งซุปเกลือที่มีซุปออกสีเหลืองทอง และน้ำมันที่ระยิบระยับตามชื่อ และเครื่องก็เรียบง่ายมาก มีชาชูไก่ หน่อไม้ดอง ต้นหอมใหญ่ เนื้อบ๊วย และใบมิตสึบะ พอได้ดื่มน้ำซุปที่ใช้น้ำต้มสต๊อกที่ทำจากไก่บ้านและหอยกาบอย่างพิถีพิถันแล้ว รสชาติดีของหอยกาบก็กระจายไปทั่วทั้งปาก อาจจะเพราะความรู้สึกที่สัมผัสได้ถึงไก่บ้านช่วยเสริมจากด้านล่าง จึงทำให้รู้สึกเข้มข้น และรู้สึกถึงรสอร่อยเต็มคำทั้งยังไม่เลี่ยนอีกด้วย

เส้นทำเองซึ่งทำจากการผสมข้าวสาลีสูตรเฉพาะมีกลิ่นที่หอมมาก และรสสัมผัสที่นุ่มเด้งเคี้ยวเพลิน เข้ากับน้ำซุปได้ดี ทานง่ายที่สุดแบบหาที่เปรียบไม่ได้ ชาชูมี 2 ชนิด เป็นเนื้อน่องเผาไฟ และเนื้ออกรสส้มยุสุ หากได้กัดสักคำแล้ว ก็จะได้เพลิดเพลินกับการเปลี่ยนแปลงของรสชาติน้ำซุปในปาก

พูดได้เลยคำเดียวว่าเรียบง่ายดีที่สุดจริงๆ จนต้องส่งเสียงชื่นชมให้กับชามนี้ ที่สกัดแต่ความอร่อย แบบไม่มีส่วนเกินจริงๆ ชามนี้เป็นชามที่กินเมื่อไหร่ก็อร่อย ไม่เลือกเวลาจริงๆ…

หรือจะเป็นเมนูที่มีท็อปปิ้งหรูหราขึ้นอย่าง ชิโอะโนะโทคิเมคิ หรือซึเคเม็งเกลือ นอกจากนี้ยังมีเมนูลิมิเต็ดจำกัดเฉพาะช่วงเวลา ฯลฯ เป็นความลึกล้ำที่ไม่สามารถลิ้มรสได้หมดในครั้งเดียว และถึงแม้จะต้องแวะกลางทางสักหน่อยก็ยังอยากมากิน

● สุดยอดจูกะโซบะ! “มุกิโตเมนสุเกะ” สาขาชินอุเมดะนากาสึ

สุดท้ายที่แนะนำคือ “มุกิโตเมนสุเกะ” สาขาชินอุเมดะนากาสึ ตั้งอยู่ในสถานที่ซึ่งใช้เวลาเดินประมาณ 5 นาที จากสถานีนากาสึ ซึ่งเดินทางจากอุเมดะได้ง่าย แต่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยกับบรรยากาศที่ดูเหมือนเป็นร้านอิซากายะลับๆ หรือภัตตาคารอาหารญี่ปุ่น ที่มีป้ายร้านเป็นแค่ป้ายชื่อแขวน แต่จะมัวเอาแต่กลัวไม่ได้ เพราะราเม็งอร่อยกำลังรออยู่

พอผ่านประตูเข้าไปก็เจอกับเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติ มีป้ายอยู่ 2 ป้าย คือ จูกะโซบะ และอิริโกะโซบะ ซึ่งครั้งนี้ได้สั่ง “จูกะโซบะใส่ไข่ต้ม” ผ่านไปยังไม่ถึง 5 นาทีดีก็มาเสิร์ฟถึงตรงหน้า ไหนดูซิ ก่อนอื่นต้องขอชมอย่างละเอียดสักหน่อย

น้ำซุปโชยุใสๆ กับเส้นหนาปานกลางแบบตรง ชาชูเนื้อสันนอกที่ปรุงด้วยอุณหภูมิต่ำ และชาชูเนื้อสามชั้นที่เบิร์นไฟให้มีรอยย่าง หน่อไม้ดอง และไข่ต้มหนึ่งฟอง มีแค่ไก่สับก้อนที่เป็นเครื่องที่แปลก แค่มองเพียงแว่บแรกก็รู้สึกได้ถึงความใส่ใจ

เป็นราเม็งโชยุ ที่ซุปทำจากการต้มไก่ทั้งตัว อย่างไก่บ้านเกียวโต และไก่นาโกย่าโคจิน ฯลฯ ผสมกับซุปปลาคัตสึโอะ และซอสโชยุพิเศษ รู้สึกตกใจกับความรู้สึกตอนเข้าไปที่ดีมาก รวมถึงเส้นที่เข้ากันได้ดีมากกับซุปที่มีรสชาติกลมกล่อม อุดมด้วยความหวานของโชยุ และมีความเข้มข้นอย่างลึกล้ำ ส่วนไข่แดงของท็อปปิ้งไข่ต้มก็เยิ้มๆ แค่ผ่าดูก็ไหลออกมา พอใช้ช้อนตักกินพร้อมกับซุป ก็จะรู้ว่าอร่อย

รสชาติที่ตรงไปตรงมาราวกับค้นคว้าหาจูกะโซบะแบบมาตรฐานจนถึงที่สุดแล้วนั้น คือ “ราเม็งโชยุที่มันดีมากๆ” และจูกะโซบะในอุดมคติ อื้ม แบบมาตรฐานนี่ช่างแข็งแกร่งจริงๆ

ทั้ง 3 ร้านที่ได้ไปในครั้งนี้ต่างมีความมุ่งมั่นกับสิ่งที่พิถิพิถันใส่ใจของแต่ละร้าน และเสิร์ฟราเม็งชั้นยอดที่มีความเป็นเอกลักษณ์ซึ่งไม่สามารถลิ้มรสที่อื่นได้ ถึงแม้จะเป็นราเม็งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แบบจัดเต็ม รสเค็มกลมกล่อม และจูกะโซบะแบบมาตรฐาน แต่ไม่ว่าแบบไหนก็เป็นราเม็งที่อร่อย โลกของราเม็งนั้นกว้างใหญ่ ครั้งหน้าจะสั่งเมนูอื่นที่ร้านเดิม หรือจะไปบุกเบิกร้านใหม่ต่อไปเรื่อยๆ นั้น เป็นปัญหาที่ตอบยาก พอคิดถึงเรื่องแบบนั้น ก็รู้สึกอยากกินราเม็งขึ้นมาอีกอย่างช่วยไม่ได้เลย เฮ้อ หิวอีกแล้ว